EY YAR
İnsanım elbette sevildim sevdim
Ama orta malı olmadım ey yâr Kutsal bir sevdaya boynumu eğdim Her gün bir kucakta kalmadım ey yâr İkrar kemerini sardım belime Başımı kaldırdım türlü zulüme Sevdam sırtladım gittim ölüme Ömür verdim ömür çalmadım ey yâr Ateşler çiğnedim yalın ayakla Hücrelere düştüm copla dayakla Derimi yüzdüler kör bir bıçakla Bu günlere kolay gelmedim ey yâr Sayısız oturdum dostluk demine Kendini beğenmiş oldum kimine Dünyanın serveti kondu önüme İçinde bir tek pul almadım ey yâr Sadakat mayama doğarken girmiş Vefa vicdanıma elini sürmüş Şeref onur kalbe tahtını kurmuş Kahpenin kanıyla dolmadım ey yâr Bir gün doğru yanlış yüz yüze gelir Bizi tanıyanlar çok iyi bilir Bilirsin Güleser ayakta ölür Diz çökerek secde kılmadam ey yâr Güleser YORULMAZ |
Her zaman uzaktım, haram tatmadım
Kan ağlarken gönlüm, belli etmedim
Bir gün eller gibi, gülmedim ey Yâr..........Aşık Lüzumsuz
Merhabalar efendim
Kutladım değerli kalemini ve eserini
Gönlüne, ömrüne bereket
Sağlıcakla