BİR YARATTIN, BİN ÖLECEĞİM...
Hayat denen
Son çizgi de ihlâlde Gönlüm desen Meçhûl bir ihtilâlde Duyan yok feryadını Bu garip kulun Son mektupta Mührüyüm o pulun Eller ve omuzlar üstünde Taşınacak benim de naaşım Yine önde olacak O mağrur başım Tek bir farkla Konuşmak yok Savunmak yok Avunmak yok Yok oğlu, yok Var kızı, var O gün son bestemi Söyleyecek Çakallar, kargalar Bülbüller alay edecek Amatör şairliğimle Mavi boncuk dağıtacak O vefâsız Utanmadan ellere Ve İlân-ı aşk edecek Yine kırmızı güllere Toprakta bir hareket Çekecek beni de bağrına Vuracak kalın kafama Kabirdeki o tahtalar Heyhat Geri dönüş yok dünyaya Dudaklarımda bir kilit Ayaklarımda yer çekimi Titreyeceğim Hangi melek gelirse başıma Git diyeceğim Ben günahkâr kulum Ey yüce Allah’ım Sen bir yarattın Ben o gün Bin öleceğim... Oktay ZERRİN- BAFRA 23- 04- 2008-Saat:23.37 |
Tebrik ederim.