zor dostum
yorgundur düşler akmıyan bir ırmak
çiçekler kurumuş suya açtır toprak uykusuz gözler halsiz titreyen dudaklar ne günlerin tadı nede aklında kalanların sadece acın sızın sabrın ve yalnızlıgın . bir anda kaybolur çalışıp çabaladıkların rüyya olur ha yaşamış ha yaşamımışsın gözlerin bir cisme takılır öyle baka kalırsın hüznün agır gelır bir türlü ayaga kalkamazsın gözlerinden yaşlar akar cocukça masumsundur . sitem edersin yaşama hep boştur çırpınışların duyguların yorgun içine akar haykırışların bir roman gibi sonuna gelmişindir okuyuşun yalnızlıga acıya artacaktır nöbet tutmaların bir tek çaren vardır allaha sıgınmış olmanın h.ilhan.3.mart.2017 |