Ey gönül
Ey gönül aç kapılarını ben geldim
toprak olurum gönül yurdunda eğer istersen hüznün dikeni gül gülistan olsun diye yurdun Yüreğimden hüzün damlası damlar takvimin yaprağında acı hasret var ayrılığın girdabı sarmasın bizi yar felek baş eğsin sevdamız için yar Pervane gönlüm aşkla yanandır bülbül öter sanki gül sağırdır abı hayat vermezmisin yar aşk sarhoşuyum ben iflah olmam Gönlün kıyameti fısıldar yokluğunda sanki ben garip bir bülbül sen ise gül sönmek için seni bekleyen mum gibiyim sanki varmam gereken son menzilim sensin Solmaz bir çiçeksin sen ey gönül bende ferman eylerse mevlam bende yeşereceksin aşkın özüne ineriz senle gönül dergahına aşkla dolan varlığımı sana sunarım ey yar |