DUDAK ÝZLERÝN DURUYOR ALNIMDAÞiirin hikayesini görmek için týklayýn FARKLIYDI O
FELÇLÝ YAÞIYOR HALA ... BELKÝ YARIN, BELKÝ ÞÝMDÝ KAYBEDECEÐÝM O’NU BÝR NÝSANDA DOÐURDU BENÝ BÝNBEÞYÜZ NÝSAN VERSEM ÖMRÜMDEN DOYURAMAM KALBÝMÝ YAÞARKEN YAZMAK VARKEN O’NU KAYBEDÝNCE AÐLAMAK YETMEYEBÝLÝRDÝ BANA KÝM MÝ O ANNEM BENÝM ANNEM BENÝM CANIM ANNEM HADÝ FELÇLÝ ELLERÝNÝ BERABER ÖPELÝM GEÇ KALMADAN SÝZDE SÝZDE ANNELERÝNÝZÝN ELLERÝNÝ ÖPÜN ÇOCUKLAR ANNENÝZ.... ......... GÖZLERÝNÝZÝ BÝR AN KAPAYIN HAYALÝNÝZDE ÖPÜN ÇOCUKLAR... ZAFER ÖÐRETEN
Sen bilirsin her þeyi annem
Söyleyiver kulaðýma Ne zaman aðlamayacak gökyüzü hasretlerime Gözlerim yalamakta yanaklarýmý Çekip gittin aceleyle Islak sokak arasýndan geçerken gençliðim Kalbimi acýtýyor ýssýzlýðýn anne Susuzum kanýlmaz aðýrlýkta Hem uykusuzum Hem de sensizliðin Kýrýlan merdivenlerine huysuzum Yürüyüp ilerleyemiyorum Ayaklarým baðlanmýþ yoluna Hüzünlerim yanýmda vahlýyým Dudak izlerin duruyor alnýmda annem Duruyor alnýmda dudak izlerin Nalý çýkýk ata benzeyen hayatýn Nalý tutan ve tutunan mýhýyým Dudaklarýmda öksüzlüðün ýslýðý Parmaklarýma dokunur uslanýrým Dara düþse usulca baþým Düþe sýðýnýr anarým adýný Çocukluðumun dizlerinde hala derin yaralar Mýzýldamalarým varlýðýndandý Sýzýlarým yokluðundan Kabuklu fýstýklarý Yamalý gömleðimin eteðine Doldurduðun günü özledim annem Özledim haylazlýklarýmý Aklý ermeyen çocuðunun Masumiyetine gülen anneyi hayallerimde Çaresizliðime piþirdiðin çorbalarý Felçli elinden geçiremediðin yamalý hýrkalarý Hýçkýrýklarla boðulurken Özledim anne Yenicik öðreniyorum göz rengini Acýlarýna yýllarýn gömülü Yavaþ yavaþ ererken Eladan sonsuzluða “Dört yýl emdin helal olsun damarlarým “derken Susardý dudaklarým Meðer ne küçükmüþüm Sorsalardý Ne isterdim annemden Saçlarýmý okþasýn Öpsün gözlerimin üstünden Düðün davullarý çalýyor ellerde Ellerimde yaþýyorum matemini anne Ama kalbimde yokluðun aðýr Biraz da koyu deniz Biraz daha çürüyen yosun Öyle hasretlerde uyutma n’olur Her gece gel rüyama anne Çýðlýklarým hayatta Tan vakitlerine saklama beni Güneþ bile gülümsese enseme Korkuyorum sensizim Yorgun karýncalarla yarým bedenim Bitkin uykularým son veda’n anne Sakýn kimselere söyleme Onu da alýrlar elimden Dudak izlerin duruyor alnýmda Aðlama bilmediðim yerlerde bensiz Varlýðýma bir anne ömrüsün Bedelim sarýlayým boynuna Dudak izlerin duruyor alnýmda Baþucunda beklediðim Sýrtýmdaki okþayýþ merhameti Ellerindir benim derdim . Hastayým anne Ellerim çýplak yüreðim çatlak Dayanamýyorum avuçlarým sürgün karasý Ve üstelik derin yanýk Boðazýmý burdular Gözlerim doymuþ suya Gözaltým selyangýný Yok olup yutkunmalarda dirilirken Diriliþim öksüz aðlar anne Elimde kýrýlmýþ bir testinin kulpu var Dudaklarým kuru Doymak mý Güldürme beni kaderim Dudak izlerin duruyor alnýmda Dudak izlerin dursun alnýmda Dudak izlerin alnýmda Nerdesin anne Bir bahar aþkýna sana damladým Açardý çiçekler mevsim bahardý Bir nisanda doðurdun bunu anladým Ellerinin nasýrlarýný öpüyorum kelimelerde Bilirim yüzündeki çile yýpranmýþlýðýn hatýralarý Duyarým nefes nefese efsunlu kokunu annem Ölürüm her nisanda yokluðundan yeniden ZAFER ÖÐRETEN Nisan-2007 |
Saðlam þiir...Bayýldýmmmmmm Öðretmenim.