HOR GÖRME BENİ
BEN KÖYLÜYÜM
Emeğim vardır toprağında taşında Yazın sıcağı zemherinin kışında Ya dere kenarı ya pınar başında Ben köylüyüm begim hor görme beni Pamuk gibi değil nasırlı ellerim Emeğime karışmıştır alın terim Ben baloya değil tarlaya giderim Ben köylüyüm begim hor görme beni Köyüm şen ilim Bingöl ilçem Yedisu Tenimde parfüm değil toprak kokusu Bildiğim tek korku var Allah korkusu Ben köylüyüm begim hor görme beni Sabah erken kalkar tarlaya giderim El açar Mevla ya boynumu bükerim Helal rızık ver diye dua ederim Ben köylüyüm begim hor görme beni Ana babamız evimizin neşesi Onlarla şenlenir evin her köşesi Kışın dondurur, yakar yazın güneşi Ben köylüyüm begim hor görme beni Aslımı inkar etmem temizdir özüm Yalan dolanı bilmem senettir sözüm Plajda değil tarlada yanmış yüzüm Ben köylüyüm begim hor görme beni Apartman değil toprak damlıdır evim Yamalı pantolum ütüsüz gömleğim İyilik merhamet doludur yüreğim Ben köylüyüm begim hor görme beni Hasreti’yim bende bir köy çocuğuyum Bazen durgun bazen de deli doluyum Bütün azalarım la anadoluyum Ben köylüyüm begim hor görme beni Hasreti (Filat YAZICI) |
selamlar