Bir küçük serçeydin sen
Bedenimin sol cebinde sakladığım
İlk defa üniversite bahçesinde görmüştüm seni
Yağmurlardan sonraki uçsuz bucaksız kırlar gibiydi sessizliğin
Geldiğin şehirden bir bavul umut getirmiştin ikimize dair
Ömrümüze yeni hayaller örmüştük ilmek ilmek
Yazdığımız hikâyeye yeni mutluluklar katmıştık birlikte
Bedenimin sol cebine koyduğum bir küçük serçe olmana rağmen
Herşeyim olacak kadar yüreğimde bir gökyüzü kurmuştun
Hayatın bütün sahteliklerinden
İnsanların iki yüzlülüklerinden kaçtığım
Ve seni sakladığımı sandığım yüreğim de bir gökyüzü
Bir hikâye yazdık ve yaşadık seninle birlikte
Dönülmeyecek bugünlerde tutulmayan sözler koyduk sayfanın en başına
Yolculuklarımız olurdu başka şehirlere
Birde sarılıp uyuduğumuz gecelerimiz götürürdü
Hüzünlerin olmadığı sabahlara
Evimizin yemeğimizin yüreğimizin sıcaklığıydık birbirimize
Ben yüreğimin gökyüzünde bir başımayım şimdi
Sense o küçük serçeyi alıp götürdün uzaklara...
Güray Gökkaya