Susmak, insanı elevermeyen sadık bir dosttur. KONFİÇYUS
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
BUGÜN GÜNLERDEN CUMA..
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU
5,0 / 5 kişi ·4 beğenme · 2 yorum · 1705 okunma
 BUGÜN GÜNLERDEN CUMA..Okunurken ezanlar,karşılaştık onunla, Gel camiye gidelim,bugün günlerden cuma, Biliyorsun ben gitmem,gelemem ben camiye, Dedim niye gelmezsin,meraklandım iyice. Ne bileyim olmuyor,pantolonum hep yeni, Gidince bozulacak,dizlerde izler belli, Gülmeye başladım ben,mazeret mi bu diye, Şaka mı yapıyorsun sen,bunlar sudan bahane. Terk edilmez ki camii,pantolonlar yüzünden, Yeşili çok severim ,demez mi ciddiyim ben, Öyle idi gerçekten,dostum yeşil severdi, En güzel elbiseyi,alıp süslü gezerdi. Dostuma peki dedim,hiç camiye geldin mi? Demez mi bana dostum,çocukken geldim bel ki. Dedem tutardı elden,götürürdü camiye, Hiç endişe etmezdim,dizler aşınır diye. Gidemem artık asla,bundan sonra camiye, Büyük laf etti diye,şaşırmıştım bu söze, Ayrıldık tokalaşıp,bu Değerli Dostumdan! Görüşmedik bir daha,aylar geçti aradan. Duydum camiye gelmiş,bekliyormuş bizleri, Hemen koştum yanına,sessizce bekler beni, Ön saftaydı bahçede,yüksekçe bir masada, Seslendim kulağına,hani gelmezdin asla. Üzerinde yeşiller,yatıyordu içerde, Yoktu bir ses ve seda,artık kendi derdinde, Örtüsü yeşildendi,dostum tabut içinde, Veda edip ayrıldım,kıldım namazı güzelce. 17.02.2017//KIRIKKALE HİDAYET DOĞAN .................................................. TODAY IS FRIDAY.. When the call to prayers were recited, we met him, Let’s go to the mosque, today is Friday, You know I can’t go to the mosque, I said why don’t you come, I was very curious. I don’t know what, my pants are always new It will deteriorate when it goes, there are scars on the knees, I started laughing, is this an excuse? Are you kidding? These are all excuses. The mosque is not abandoned because of trousers, I love green very much, don’t I say I’m serious That was it really, my friend loved green, He would buy the most beautiful dress and walk around decorated. I said okay to my friend, have you ever come to the mosque? Don’t you tell me, my friend, maybe I came as a kid. My grandfather would take him to the mosque, I would never have worried that the knees would wear out. I can never go to the mosque from now on, I was surprised that he said big, We left, shake hands, from this Dear Friend! We haven’t met again, months have passed. I heard he came to the mosque, he was waiting for us, I ran to your side, it waits for me in silence, He was on the front line in the garden on a high table I called you in your ear, you would never know. Greens on it lay inside, There was no voice and sound, now in his own trouble, Its veil was green, my friend in a coffin, I said goodbye and left, I prayed well. 17.02.2017 // KIRIKKALE HİDAYET DOĞAN |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
BUGÜN GÜNLERDEN CUMA.. şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU
Cevap Yaz Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 17.2.2017 10:12:55
Puan
: 25.0 / 5 kişi
Okunma Sayısı
: 1705
Yorum
: 2 yorum
Beğeni
: 4 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Kalemin susmasın
_______________________________Selamlar