YIKILIŞ
Med-cezir’le kaybettim güneşimi
Yetmedi mi gidişin Ne vardı bu kadar yalnızlığa Öksüz-yetim gibi koy vermeye Alışmıştım ne de olsa İyi gözlerine Kötü kaderime Ruhum yaralandı Yaşarım sanmıştım Yanılmışım Her gece elime aldım ahizeyi Ve hüzünlü yakarışlarla yerine bıraktım Bir gece de olsa Sesini duymak istedim Saniyesine hazırdım Bilmeseydim sebebini keşke Öğrenmeye kalkmasaydım Sessizce gitseydin koynumdan Duymasaydım sevmediğini Ve keşke Silseydim her geceden Her rüyanın satırlarından Seni!!! Yakamozu sildin denizlerden Denizler suskun Denizler çaresiz Denizler aşk doluydu.. Fuzuli aşkın gözlerinden Huzurun gönlünden Yaşamın kıyısından Ansızın geçtin,gittin!! Özledim ne diyebilirim Sabır mutluluk getirmez sevene, Çılgınca sevene. Terk eden bilmez Sabır nedir?, Sevmeden bilmez Terk edilmeyi Terk etmeyi bilir Başına gelince de Korkar,sızlanır,gizlenir Anlamaz önceden yaptıklarını Allah’ın Takdir-i İlahisini Sevdim ne diyebilirim Dünyam yıkılmaz sanırdım Yıkıldı,bakışınla Deniz dalgalanmaz sanırdım Aldandım,adım atışınla Güneş batmaz sanırdım Yanıldım uzaklardan dokunuşlarınla Bitti,dedin. Sevmiyorum,dedin. Gittin.. Ben YIKILDIM…. D.E. 22 Nisan 08 |