OLA Kİ BİRGÜN
yolun düşerse kimsesizler
mezarlığına gel kabrime gel yanıma gel usulca otur ses istemem söz istemem dua da etme kal öylece, sessizce dur Leylaklar açtığı gün, gökyüzünde bir kanat çırpışı duyduğun gün yaşlanıp da-bir köşede-ölümü düşündüğün gün günbegün tükenip sessizce gözlerini yumduğun gün sırtında bir çift kanadın olacak düğün dernek bana! bana bahar bahçe çiçek çiçek gel kabrime,gel yanıma gel usulca...? ölüler gözyaşı dökmez öldüğüme öleceğime pişman etme beni; gel işte. |