SEN
SEN
Gül yüzünün şavkı düşmüş sulara Yudum yudum içsem seni pınardan Lale sümbül serpilmişin dağlara Toprak olup can verseydim canımdan Kor nefesin karışıyor melteme Denizlerden çıksam seni solusam Dalga dalga vurabilsem sahile Avazımca nefesimi boşaltsam Gözün almış çimenlerden rengini Börtü böcek olsam sana sığınsam Ölüm neymiş, buldum derim cenneti Bitmez bahar yağmurunla kök salsam Unutulmaz şarkı gibi dillerde Hicranımda seni anıp söylesem Vuslatına yelken açıp yellerde Gece gündüz ufuklarda gözlesem Davut Tunçbilek |