Bir gün hepimiz yolcuyuz. Ama erken ama geç. Hayatı zamansız terk edenlere

Tükürdüğüm sahte hayatın içinde
Bu gün dostum Mustafa aniden göçtü.
Uyur gibi, uykuda gibi gitti.
Ne kamyon tuttu göçmek için, ne de trene bindi.
Sessiz sedasız uykuda hayatı bitip gitti.

Ne tartışırdık Mustafayla
O şirketi savunur, ben hastaneyi
Ara sıra seslerimiz yükselir hararetli
Sanırsın kavgadayız biz
Gün sonunda ikimiz
El sıkışırdık bir kahraman edasıyla

Ne kadar çok seveni ne çok sevgisi vardı
Ne değer verirdi insana ve çocuklara
Her konuşması memleket kokardı.
Yarınlarından konuşurdu kahkahalarla
Şakayı sevdiğimi bilir di de;
Bu kadarının fazla olduğunu bilemedi.
Dönüş olmayan yolda,
Bir hiç gibi göçüp gitti dostum Mustafa.

Bir elinde çekiç bir elinde tornavida
Hayatı düzeltmeye çalışırdı.
Her şeyi tamir ederdi de.
Benim bozuk kafaya gelince;
Mümkünü yok Fatma Hanım umutsuz vaka derdi.

Ne koltuk takımı gerekli ne sehpa
Tabureyi atıverirdi masanın altına
Misafir severdi dostum Mustafa
İki bardak sıcak çay en büyük keyfimiz
Kaldı demliği ocakta öksüz, kimsesiz.

Ilk defa görevini kötüye kullandı.
Mesaisini kendi için harcadı.
Uykuda gibi, uyur gibi, şaka gibi.
Dostum Mustafa bu gün görevinde aniden göçtü gitti.