Gül Ağladı
Ömrümce hep aradım dört yapraklı yoncayı
Yumşak zemin beklerken boşa vurdum kancayı Candan alâ sevmiştim daldaki al goncayı Kaçırınca seheri ağladım gül ağladı. Izdırabım artıyor farklı yöne sapalı Suçlu sayıldım baştan nefse inat yapalı Uzun seneler geçti gönül aşka kapalı Buldum kopmuş telleri bağladım zil ağladı. Tünel karanlık diye yerden koymadık cebe Tohumda ati varken biz oynadık kör ebe Yağmasa da biliriz bulut yağmura gebe Doldurdum dideleri çağladım sel ağladı. Aşk oduyla birlikte türlü nimetler verdi Firak vardı uçlarda yaktı kavurdu derdi Kimi çölde kayboldu bazısı Şaha erdi Elde ateş közleri dağladım dil ağladı. Dünya yükü sırtlarda inletir ağır ağır Kaç kişi duyar bilmem istersen hızla bağır İnanmazsan dene bak herkes gayrıya sağır Alkış çalacak yeri sağladım el ağladı. Dağlardan bayırlara eserken efil efil Birisi altın sayar diğeri kalır sefil Dostu tükenmiş sanki düşmanı etmiş kefil Bir beni bir de seri salladım yel ağladı. 15.11.2013 Ahmet Çelik Ceyhan |
BU GÜZEL ŞİİRİ ÇOK BEĞENDİM...
Gönülden tebrik ederim...
........................................Saygı ve Selamlar...