YALNIZLIĞIN SESİ...Issız loş sokakta akarken zaman Saçaklara yağmurlar çiseledi. Hazan bahçesinde artık duyulan, Uzaklaşan eski ayak sesleri... Nerde o panjurlu güzel evimiz? Ahşap sedir, tahta masa başında Yediğimiz sıcak böreklerimiz, Toplanıp bahçede çardak altında. Uzanır gibi babamın elleri, Sevdasının biri udu, biri de annem. Dalar uzaklara, vurup telleri, Çalardı udunu, gözlerinde nem... Hâlâ kulağımda çınlıyor gibi Vuruşu kapıda pirinç tokmağın. Eski fotoğraflar ağlıyor gibi Çivit mavisinde mahzun odanın. Yalnızlığın sesi yağdı geceye, Tozlu köşelerde eski şarkılar. Ürperdi gözyaşı, düştü heceye, Kanayan yürekte eski anılar... Hâlenur Kor |
Yukardaki cümlenin anlamını yakalamış bir şiir, tebrik eder, esenlikler dilerim.