TÜRK ÜLKÜSÜ (230)
(Ve Son Nokta)

Bu dava yaralı çok da çilekeş.
İhanete yoktur hiç tahammülü.
Ülkücüler Sultan Alpaslan’a eş.
Hepsi de tertemiz bir yaban gülü.

Bu davanın vardır çokça şehidi.
Yüce yaratıcı bunun şahidi.
Kutsiyet yolunda göçtü hepisi.
Kalu Beladan da gelir ahidi.

Altı bine yakın Ülkücü Şehit.
Kanları üstüne kına yakılmış.
Hepsi kahramandı hepsi mücahit.
Türkiye’m ülküsüz boş bırakılmış.

İhanet sarmalı sarmış ülkemi.
Ateş çemberinde yaşar olmuşuz.
Sormalı ihanet acep payemi.
Ey Ülküdaş içten biz vurulmuşuz.

Köşeleri tutan insanlar yanlış.
Sorarım ihanet acep sayemi.
Ülkücülük ise doğru inanış.
İş içinde iş var bu bir gayemi.

İhanet marifet sayılmış meğer.
İtibar edilir olmuş haine.
Üstlerde bir rütbe yapılmış meğer.
Gelecek sorulur olmuş kahine.

Haine itibar edenlerinde.
Hepsi birer hain böyle biline.
Peşine takılıp gidenlerinde.
Hiç bir farkı yoktur bakın haline.

Üç kuruşluk rantın ardına düşüp.
Yolu şaşırmıştan fayda bulurmuş.
Bu rant için gizli gizli görüşüp.
İradeyi satmak onlara kârmış.

Türklüğün asırlık davasıdır bu.
En kutsalı varlık davasıdır bu.
Dünyayı yönetme kavgasıdır bu.
Türk Birliği Turan sevdasıdır bu.

Zayi Ozan hasret düşer gönlünden.
Düşürmezsin vatan sözün dilinden.
Yazmaktan gayrısı gelmez elinden.
Yaralıdır gönül bin bir yerinden.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 05 Şubat 2017 Pazar
Yayın : 06/02/2017 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1076731/