NERDESİN RUHUM NERDE?...Ne günlerimiz vardı Gönül evimiz; nohut oda bakla sofa kadardı Bize özel mutlu musmutlu yuvamızdı Aşk doluydu odaları En güçlü depreme dayanıklıydı Duvarları umudun rengi mavi boyalıydı Sevgiden örülüydü sağlamdı taşıyıcı kolonları Toprak anaydı şefkatli; ayaklarımızın altı Bahçemizde mavi beyaz güllerimiz herdem açardı Karbeyaz bulutlu; mavi gökyüzüydü tavanı... Herşeyi konuştuğumuz sohbetlerimiz vardı Her kelimesindeki haz Kocaman yüreğimiz kadardı Öyle çok şey var ki anlatacak birikti içimizde Kahveler elimizde Yanyanayız dizdize "kalbimin tek sahibine" şarkımız dilimizde Karakış olsa yanmasa şöminemiz de Isınırdık sevgimizle biz yine Karışırdı nefesimizin buğusu; Herşeydik biz bize Güveniyorduk canımızdan can sevgimize Bakışamasak göz göze dalsak uzak mesafelere Uzanamasak tutuşamasak el ele Dokunamasak; Teni(n)m hasret kalsa da tenin(m)e Yüreğimiz sevdalıydı sonsuz aşkla birbirine... İşte böyle Ne oldu bize... Neden uzağız şimdi çok yakınken birbirimize Özlüyorum gerçek olup gelsene!... Gitmedim ben bir yere; burdayım aynı yerde! Tut elimi; Düşmeyelim dermansız derde! Nerdesin ruhum nerde?... Ayrılıklar olmasın; inmesin gözümüze hüzünlü kara perde! Hadi çık gel; Nerdesin sevdam nerde? Canım canına hasret! Gel de gönlümü aşkınla fet et... Sana olan sevdam mahşerlik baki kalacak serde İlelebet yaşayacak ruhumda; büyüyecek kalbimde... Anilarımızı koydum önüme Canım diyen sesin geldi önce Sonra o sana çok yakışan gülüşün geldi aklıma Mahsunlaştım Garipleştim Kalabalıklar ortasında kaldım sen yokken tek başıma Kıyma! kıyama bana, hadi n’olur gel yanıma; sar canına... 05 Ocak 2017 Mlk |