1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1129
Okunma
Çiçekler açan bahçem bir yangına dönüştü,
Seni her gün gördüğüm sokağa bir çığ düştü,
Adını saklayamadı mahalle dilencisi,
El aleme konuşmak bana da susmak düştü.
Oysa her tabelada adın yazılıydı senin,
Karşıma çıkıyordu her köşede gözlerin,
Henüz hiç kimseler duymamıştı nirengin,
Şimdiyse alnıma kırkikindiler düştü.
Her durakta yıkıldı umutlarım çaresiz,
Duymayanlar kalmamıştı ne çare.
Bunca dedikodu olamazdı sebepsiz,
Bir mahalle gelemezdi bu hale.
Şimdi sokaklarda kesik duyulan sesler,
Bir yetişkin fikrini bürümüştü hayale…
5.0
100% (1)
Cevap Yaz