Hüzün ve ötesi
Geçmiş günlerin hüznünü çekmede ağlar
Aylar sonra yine koyboldum o denizde Kırıldı iğnesi yönsüz pusulamın Dönüp duruyorum yenice köpüklenen bir dalganın başucunda ‘’ şimdi yarasalar ne düşünür pencereme doğru çığlık atarken ‘’ eski bir plağı çalmakta diretiyor iğneler tozlanmış umrunda değil çizilmiş kendi işi besbelli yadsımıyor takılmış bıkmıyor tekdüze bir melodiydi deyip sürdürüyor döngüsünü çekip alıyorum ağlardan hüznü atıyorum bir köşesine zulamın pikabın sesini sonuna kadar açıp yakaladığım bir notayı takıyorum oltamın ucuna Umut Yarın Karayağmurlar izmir 1992 |
Şiir gönül bağını kuvvetlendiren sevgi saygı ile beslenmiş…
Çok çok Beğendim.
…………………. Saygı ve Selamlar…