İlla ki
girmeyesin senli olamayan şu garip gönlüme
hiç yer kalmadı ki
yar çıktın çıkalı hicranların dadandı tüm ömrüme

ruhumu hep nankörlüğün set oluşta da tıkar
vuslatı sen ettin ya gülüm bana firak
veya aşktan da çok ırak
seni andığım anda da için içimde durmadan
kaynayıp duruyor hep acıtarak

gül beklerken yaşattığım senli hayallerimden
sinsi dikenlerini batırıp da
kanla bulandırdın ya cidarı mı ben hiç istemeden
oysa seni şiirlerle yumak istiyordu umutlarım
vefasızlığın ilen
kökünden kırıldı gitti kol ve bacaklarım

eğer bilebilseydim
kör sağır ve duygusuz bir topal olduğunu
semtinden dahi geçmekte haramdı haddime

belki de çekmeyen yapılarda frekanslarımız
ayrık düşlerin de yol ayrımında
veya zıt kutupların buz kalıbın dadır kalplerimiz

sen git de gülüm
bir yürek bul vefasız olsun aldatmanın eşiğinde
yağlı ipin ucun dalık zaten bende
hüsranlara gebe kalacaksınız birliktelikte
göğe vardığı an ruhum
anlarsın belki de içten sevginin narinliğini
ve buz gibi ortada kalınca da içimin sıcaklığını

o anda da
gerçekler vurur şamarını şap diyerek yüzüne
başını duvarlara resme dersin kan revanda
ve gönlünden gözyaşların damlar ince ince

artık yorgun düştü tüm tutkularım
kaldı artık bir kış uykusu hükmünde
bana dokunma yeter
istersen Kafdağı’na taşınırım nezdinde

inan ki yar
istersen tümden silerim
tüm gezdiğimiz yerlerde ki şefkat dolu izlerimi
mazimizle helalleşip de
arkama bile bakmadan baş eğik koyup ta giderim


sakın ha bana asla ki gel demeyesin
göm de gitsin
tükürdüğünü yalamayan er kişi niyetine...



(30.01.2017) AZAP...