En tembel öğrenciyim hayat denen okulda
Sınıfından bahçeye buralar sen kokuyor...
Dersten sınavdan öte, ismin kalmış akılda
Kalem defter koyduğum sıralar sen kokuyor...

Her sabah ki andımız hicrinle solmaya var
’’Varlığım varlığına armağan’’ olmaya var
Kara-tahta yalnızca adınla dolmaya var
Tahtaya isim veren karalar sen kokuyor...

Beden dersinde hasret bunalttı beni terden
Ayaklarım saçına dolandı, düştüm birden
’Canın sağolsun’ deyip tekrar doğruldum yerden
Dizimde pıhtı-pıhtı yaralar sen kokuyor...

Hayalini köreltmek, silmek ölüm ötesi
Formülünü keşfetmek, bilmek ilim ötesi
Kantinde bir çay içip gülmek zulüm ötesi
Adı teneffüs olan aralar sen kokuyor...

Veli toplantısında öğretmenler çıldırdı
Müdürümüz kaydımı alt sınıfa aldırdı
Vuslat dersinde hoca son sözlüye kaldırdı
Karnem kırıkla doldu, sorular sen kokuyor...

Ali ERDİNÇ

Ali Erdinç’in Bu güzel şiirinden esinlenerek yazdım.

İt gibi titresem de, yokluğun da soğuktan,
Yakamadım sobayı, çıralar sen kokarken.
Sevda pınarlarında hasret akar oluktan,
Yazdığım her şiirde, mısralar sen kokarken.


Düştüm sevda ağına, göremedim önümü,
Acılar sıra olmuş, arıyorum dünümü,
Ne yana gideyim ki, şaşırdım ben yönümü!
Bütün gökler, denizler, karalar sen kokarken.


Yaşadığım hayatta sen çıkınca karşıma,
Dedim ki ceylan gözlüm, girdi gönül çarşıma,
Ben hep tura dedikçe, yazı geldi şansıma;
Hiç yazı diyemedim, turalar sen kokarken.


Yar dediğin vurunca seni tatlı diliyle,
Bir tutarlar inan ki, mecnun denen deliyle,
Çıkıp dağ başlarına, essem seher yeliyle;
Ayaklarım gitmedi, buralar sen kokarken.


Gözlerin kaldı bende, bakmaya doyamadım,
Sevda sarhoşun oldum, bir türlü ayamadım,
Ne aldıysam elime, giymeye kıyamadım;
Kaşkol, paltom, ceketim, bereler sen kokarken.


24.01.2017
Avni Temiz