Yaktı Yıktı gönlümü mevcudu ile o gül
Gönlümün o gülüne aşık iken bu gönül.
Hep zalimce davranıp duymuyor feryadımı
Hissetmiyor acımı bitmeyen efkârımı.

Bilirim artık çok geç ona ulaşmam için.
Kader vuslat olmadı kime kızayım niçin?
O yanımda olmadan onsuz yaşamak çok zor
Yokluluğunun yaktığı yangını gel bana sor.

Hangi uğursuz kişi onu bana bırakmayan
Hazan mevsimimde de beni onsuz bırakan
Uğruna bir can değil bin canım kurban olsun.
Yinede dileğimdir daima mutlu olsun.

Güle olan hasretim bitecek gül yanakta
Her zaman var olacak gönül yangınlarımda
Ona olan özlemim daim devam edecek,
Gelsin artık ne olur ömrüm bitti bitecek.

Her yerde arıyorum onu bulurum diye.
Herkes gelip geçiyor o hiç olmuyor niye?
Umutla hayallerin başladığı her yerde,
Sana sesleniyorum beni soktun bu derde.

Her hali canı ile beni ediyor hayran
Kavrulup büryan oldum durumum çok perişan
Beynim, dilim ve kalbim onu candan zikreder
Ayrılmaz ondan gönlüm her zaman onu bekler.

Geçen bu zamana dek olamadı yanımda.
Onu görmek tesellim gördüğüm rüyalarda
Karşımda görmek için bekleniyor o anlar
Vuslata erememiş aşıklar beni anlar.

23.01.2017


Halil Müftüoğlu