ayaznasılsın derseniz ülkem gibiyim karanlık ve mutsuz özlemiyorum artık umursamıyorum sevişmiyorum sözcüklerimle ,yazmıyorum. düşünüyorum yinede serçeleri kış ayazlarında papuçtan yoksun çocuklarını memleketin kadınlarını düşünüyorum kardeşce daglarındaki boranlarını yoklugunun aşk diyorlar ya hani baharda alevleşen duygular işsiz erkeklerini yoklugun hele o ölüm olacak işmi şimdi ışıkları yanarken dev şehirlerin küçük insanların büyük umutları kavgaları can hıraç memleketin yırtık perdelerden süzülür ışık umut işte buradayım der sormayın nasılsın diye memleket gibi işte soguk ve ayaz. 2017-alanya |