Hep çok sevdiklerim arkadan vurdu
Akıllanmıyor şu, beyhude başım.
Bilmedim yararlı, yararsız kurdu
Cahilce kararlı, uykuda başım.

Kuru, yavan, tuzlu doyurdu aşım
Eğilmedi hiç bir zaman da kaşım
Hafif olmaktansa tam kalsın taşım
Dik gezmeyecekse, gömülsün başım.

Diğer canlılardan farkım olmazsa
Yetime hizmette daim kalmazsa
Hayırlı dualar kabre gelmezse
Yağlı urganlara, asılsın başım.

Haksızlığa susan dili taşıyan
Kula kul olarak ömrü yaşıyan
Kurumuş yarayı bazen kaşıyan
Hak’ka eğilmezse, kesilsin başım.

Sevgiyi dağıtan dili özlerim
Yürekten bağlanmış dostu gözlerim
Sadık dost yoluna çöksün dizlerim
Sözünü tutmazsa, alınsın başım.

Bulur nasıl olsa her yerde ölüm
İnsanlar söylese herkese gülüm
Dursunî öğrense birazcık ilim
Namertçe giderse, çalınsın başım.

Dursun Yeşil – 23/03/2007