Önce doğup büyüdüğün yer,
Sana yabancılaşacak,
Oturduğun mahalleyi bile tanımayacaksın.
Caddeler, sokaklar,
Kendi evin dahi başkalaşacak,
En iyi bildiğin yollarda bile kaybolacaksın.
***
Bir perde inecek açık sandığın gözlerine,
Baktığın hiç kimseyi görmeyeceksin.
Ne bir ışık doğacak karanlığına,
Ne de bir ses duyacaksın.
Hangi yana gitmek istesen,
Hep yerinde sayacaksın.
Tanıdık bir yüz,
Bilindik bir sese hasret kalacak,
Yalnızlık nasılmış yaşayacaksın.
***
İçinde söyleyemediklerin an be an birikecek,
Ama sen ağzını açıp,
Tek kelime edemeyeceksin.
Sevilen olmak kolay sevgili,
Bir gün sende seveceksin.
Karşılıksız sevginin sancısını,
Yüreğinde hissedeceksin.
***
İşte o zaman olur da;
Seni seven bir kalp bulursan eğer,
Yetim bir çocuk misali,
Hiç düşünmeden tutunacaksın.
Unutma sevgili,
Ateş dahi yakarken yanar,
Elbet sende yanacaksın.
Ve sen ancak yandığında,
Aşk neymiş nasılmış anlayacaksın…

Celal BAHAR - (sevimsizadam)