Keşke...
Öylesine yaralandığımız
Zamanlar da,arsız anıların Bir bebeğin beşiğini Tıngır mıngır sallarken ki Sessizliğinin uyku mahmuru Düşlerinin pençesinde Kurduğu hayallerinin Alır da götürür uzaklara Mesafelerin mızıka çaldığı Yaz akşamı serinliğinde Yasemin kokulu arnavut Kaldırımların,dili olsa Dili olsa da hiç susmadan Konuşsa. Yaralandıklarını biriktirdiği Avuç içlerindeki keşkeleri Savursa şöyle uzaklara Rüzgar dağıtsa, Keşkeler çok uzaklara gitse. |