ÖZLEDİMBir zamanlar çocuk idik yarenler. Buzda topaç çevirmeyi özledim. Hızla geldi geçti bunca seneler, Bağdan üzüm koparmayı özledim. Kapattım gözümü daldım geçmişe, Özlem duyarım kemaline ermişe Can fedadır, beni candan sevmişe. Has bahçede kokan gülü özledim Zaman geldi terk eyledik sılayı, Saray bildik gurbet elde odayı. Mevla’m nimet verdi savdı belayı. Gurbet elde, ben sılamı özledim. Babam usta, sanatında mahirdi. İnsan sever, kadir kıymet bilirdi. Hak yoluna, var olandan verirdi. Rahmetlinin sohbetini özledim. Zaman bu eriyor asırlar boyu Dedem Ertuğrul’un asil’dir soyu Toplanın beylerim kuralım toyu Ertuğrul’un Osman’ını özledim. Kerpiç’ten evler vardı bir zaman Akar toprak damlar, dert yaman. Mallar ahırda, yer arpayla saman. Sürüyü merada otlatmayı özledim. Anamız gün doğmadan kalkardı Hamur yoğurup ocağını yakardı Kızgın saçta bazlama’lar yapardı Sıcak kıymalı, sıkmaları özledim Yarına kim çıkar bugün bilinmez. Dost köyüne bahanesiz gidilmez. Ser verilir namerde sır verilmez. Dostum ile muhabbeti özledim. Mehmet’im şimdi nerde çocuklar Birer birer yuvasından uçmuşlar. Dede diyen torun’ları sunmuşlar. Bakın, yaramaz torunları özledim. Mehmet Demirel 10.01.2017 |
Kalemin daim ilhamın bol olsun
_______________________________Selamlar