I.
Gayrisi yok çarşının
İkinci el yalnızlıkları tüketiyor mevsiminde
Tebdili kıyafet bile değilken gök adamları
Kaburgalarını çatarak göğüslerinde
Kuruyorlar insanlığımıza uçurumlarını

Demir pasını sildi saysak da üzerimizden
Hübel körüklüyor hala sultaları içimize
Ne kadar aysak gözlerimizin enginliğinde
Biçare düşman oluyoruz karanlıklarına
Sıyırıp atamadıktan sonra ağzımızın kenarından
Müstamel aklımızı

Kapıyı böldü esmasını yitirerek çölün
Açılarını keşfeden izbeliklerinden çıktı soyumuz
Mantarsı sözlerini gördüğü Kıptilere verdi
Musa ağdığı çağını gürlek sevdi
Samiri öldü attığı her adımda oysa

Şehit mevzilerini sorucu göz/ hapsinde
Mucur yolların üzerinde koşuyor sazende
Haydi gürültüyü küstürelim içimize
Duymayalım bu çağın dudaklarından akanı
Son dinimiz seçildi
/bu seferilikte

Hayat yokuşunu iniyorken üzerimizden
Bu salyangoz duruş tüketmez yolu
Ağdalı gerçeklerimizi gösterelim sesimize
Kaşıklayalım gecenin
Kabından özgür yıldızları

Necaşi sürgülü sırrını kokutmadan
Açmıştı kuyusunun ağzını
Mesleğini ırak tutmadan meseleye
Gün kayyumunu bulduğunda bu kez
Bize düşer aslını arz etmek / kalbin
Korkmadan sızlanmadan özrümüzü

II.
Taşları ürkütüp bu gelen hezeyanları
Kavgamıza aldığımız günden beri
Tuğyanlı sözlüklerimizi yastık yaptık
Kudüs’ün mahrecinden konuşarak
Her merminin önünde dirilttik hayatı
Mükerrer yenilgilerimizi konuşmuyoruz artık

Bak sur alayı derliyor şimdi umudumuz
Epriyor sinemanın gölgesinden üretken dişilik
Dillerini yutana kadar büyüyelim savaşımızı
Avuçladığımız her taşı Hacer ül Esved bilerek
Yıkalım zulmün mevzilerini üzerlerine

Kördüğüm çözgüsünü bulduğunda
Dağlar oluk oluk aktığında mendilimize
Bulutların kasıklarından sökelim duamızı
Sular yağmur olup saklı seslerini konuşanadek
Susmayalım direnen ve savaşan yanlarımızı

İzli mermiler gibi çıkalım en ön safa
Bir tutam aydınlık bahşedelim karanlıklarına
Hiçbir sebep yokken sevebileceğimiz kadar
İyiliyelim cürümlerini yine
Ebubekir’in kavliyle