KAFA DUMANLI
bir cıgara bir ateşe duman olmuşum
her nefes çekişimde birazdaha yanmışım şimdi rüzga savurur beni senisizliklere ben bir tek cıgaraya yanmışım derin derin hülayalar her nefesimi bitirmiş nikotini kesmiş takatimi kül olmuşum tablasına düşmüşüm ben bir tek cıgaraya yanmışım gel yağmur ol söndür şu ateşimi her nefeste birazdaha bitişimi bu aşk ciğerimin rengini attırıryor ben bir tek cıgaraya yanmışım titrek eller tütün sarar ne diye tütün olsan canan sımsıkı sarsın diye ben yanarken sen kaıttsız kalma diye ben bir tek cıgaraya yanmışım ey nazenin elimde tek cıgara olsaydım senin ile tututşup senin ile yansaydım al öp beni kiraz dudaklarından ben bir tek cıgaraya yanmışım nefesine karıışıp ciğerine dolsaydım nikotin misali tutkuyla bağlasaydım beni her öpüşün körükler ateşimi ben bir tek cıgaraya yanmışım zaman erirken cıgaramın ucunda her paketim güne denk geldiği anda yeni bi takvim çıkardım zamanda ben bir tek cıgaraya yanmışım şimdi bir nefes daha çektim hem yakarım hem yanarım daha ağzımdan düşmeden bir tek daha sararım her cıgara yakışımda cananımı anarım ben bir tek cıgaraya yanmışım tutuşturulmuş yanmışım duman olmuşum kül olmuşum düşmüşüm toprağa karışmışım tohum oldun düştün bana, gül gibi bitirdim seni ben bir tek cıgaraya yanmışım ciğar ciğer kebab olsam, lütfeyleyip tatmazmısın? ziyan ettin gençliğimi, birkerecik takmazmısın? hezeyan oldu hayatım, sen hala anlamazmısın? ben bir tek cıgaraya yanmışım... |
cıgara, nefes, yanma(k)
kül vesaire...
hal böyle olunca sanki şiir bir kaç kelimenin etrafında dönüp duruyor
birde imla hataları gözüme battı...
ayrıca, kafiye kaygısı taşıyor olması şiiri fazlasıyla zorlamış
selam ve saygıyla
Cömert Yılmaz tarafından 8/30/2008 7:20:43 PM zamanında düzenlenmiştir.