Aşkların Hikâyesi
Hergün yeniden başlar aşkların hikâyesi
Tekrar tekrar yaşanır hayatın bakiyesi Sevenler sevdiğini kendinden ayrı tutmaz Canındaki canken o andından gayrı gütmez Bilmecenin sırrını kainattan soralım Öğretilen ilimle şerri hayra yoralım Aşk dağılırken arza nasip kısmet adında Baş eğsin insan farza hasip ismet tadında Güneşi göremesek kararacak dünyamız Kapalıyken gözümüz nurla dolar rüyamız Yerli yerinde durur yıldızlar göklerde bak Düşmezler yeryüzüne sanma tutanları yok Yön gösterir gecede usanmadan her biri Bırakıp giderler mi ağarınca tan yeri Güler kardelen yerde karların arasından Başları hep eğiktir sırların şurasından Uzaklar yakın olur habibe giden yolda Huzura erer ruhlar dert tasa kalmaz kulda Gelip görsen halini yüreğimin habibim Karanlıkta bırakma çerağına talibim Taşımayalım boşuna boynumuzda vebali Tertemiz kalmalıysa ilahi aşk ve hali Ölebilsek ölmeden sonsuzluk bizi bekler Solar isek bilmeden onsuzluk sızı ekler Yerde mi gökte miyim bilemem hicranımdan Niçin sönsün bu yangın gülemem hüsranımdan Maksudum aşka kanmak yanabildiğim kadar İnsanım elbet ben de yanamadığım keder |