ŞEVKİ YOKHer taraf ateş çemberi, toprağa düşerken canlar; Karardıkça kara yazgı, kulun sövmeye şevki yok. Daha dünyayı bilmeden kırılır taze fidanlar; Kalem suskun, vicdan üzgün, dilin övmeye şevki yok. Ömür iki nefes kadar, ölümlerse can yakıyor; Adaletsiz bir dünyaya hangi göz şevkle bakıyor; Düştükçe takvim yaprağı zaman su gibi akıyor; Ruhlar üzgün, beden yorgun, elin ivmeye şevki yok. Coşari’nin düşmanıdır mazluma zulüm edenler, Milletin bağrında yatar ölüme cesur gidenler, Çoluk çocuk kan ağlarken, parçalanırken bedenler; Bu kahrolası dünyayı gönlün sevmeye şevki yok. İbrahim COŞAR |