EŞE BOZBIYIK ANISINA
Hele bir hâl vardı, bu gün üstümde.
Gara haber duydum yıkıldım şimdi. Asırlık bu çınar, Hakka yürüdü. Tarihin şahidi göç etti şimdi. Ağıt yaktı neçe, kurda kuşuna. Ağıtlar ağlıyor yetim vay şimdi. Köyümün toprağı yasa büründü. Tohumda, fidanda, ağlıyor şimdi. Ziyaret eyledim öptüm elini. Ümmüglsüm oğlu, dur dedi şimdi. Tekrar sordu beni, babamı bildi. Sarıldı ağladı, kokladı şimdi. Döküldü göz yaşım eskiye gitti. Nasıldı eskiden, nedirki şimdi. Akraba dediler, kayboldu hani. El olduk, gurbetde yalnızım şimdi. Kolunda kolcağı, elinde kirmen. Helke ler kolunda gelirmi bilmem. Saçının telini asla değişmem. Çamınan çıraynan ararım şimdi. Istarı ıydılar, nakış vurdular. Kilimler dokundu, salgan yudular. Erkekler giderken, yolda durdular. Saygılar sevgiler, kalmadı şimdi. Duvarda halbırı asılı kaldı. Ocağın ateşi yakılı kaldı. Elekde elemiş ak unu vardı. Kömbenin kokusu tepside şimdi. Tarih’den bir çiçek, düştü toprağa. Köyümün son kızı, sen var Mevlaya. Selam söyle benden babam can varya . Anama Atama yoldaşsın şimdi. Fatih Özkan 19.12.2016 |
Kalemin daim ilhamın bol olsun
_____________________________________Selamlar