Bir esnaf arkadaşımın yaşadığı anları kaleme almaya çalıştım.

Çare diye çaldım birçok kapıyı,
Derdimi demekten bu dilim şişti!
Aklım almadı ki böyle yapıyı,
Ateşsiz ocakta ciğerim pişti!

Önce bakıp şöyle yüzüme güldü,
Sonra eli hemen cebime daldı,
Baktı ki elleri boşuna çaldı,
Sormadı, derdin ne; geldin ne işti?

Kolum aldı, kime elim verdimse,
Hançerledi, kimi dostum gördümse,
Baktım ki çevrede kalmadı kimse,
Dostunun sayısı hani, üç-beşti!

Felek ayırmadı, suçlu-suçsuzu,
Herkes beni gördü sanki bir kuzu,
Veremedi kimse bir gün omuzu,
Kurunun yanında yananlar yaştı!

Dertli, yaşayıp ta bunu görünce,
Ben ne yaptım diye sordu ilk önce,
İçime işledi inceden ince,
Baharı görmedi, ömrüm hep kıştı!


ERDEMLİ-16 Aralık 2016 Cuma
Cafer AKSAY