Gidenlerin ardından...

Aşkı tatmamışken ansızın çıktın karşıma ve yalnızlığımı unuttum seninle,
Kim bilir belkide yıllardır beklediğim kimliği belirsiz kişiye duyduğum sevdamdın sen.
Bilmiyorum belki konuşacak hiçbir şeyimiz kalmadı,Belki de paylaşacak hiçbir şeyimiz yok,
Yinede yüreğimden gücümün yettiği yere kadar sana sesleniyorum seninle konuşuyorum.
Bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım,adını aldım avuçlarımın arasına,ona sığınıyorum.
Cümleleri kısalttım,kelimelerim buruk, gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda.
Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum ,imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor.
Bir çocuk gibi isteklerimi bastıramıyorum.
Çalmayan telefona elim gidiyor,sendeki benin nasıl olduğunu,
Gülüp gülmediğini anlamsız bir sıkıntıyla merak ediyorum.
Gittin,kolay olanı seçtin,bana zor olan unutmak kaldı.
Gittin beklide hiç gelmemiştin,ben geldiğini sandım.
Ayak uyduramadım belki de sana,dudaklarına düşlerindeki öpüşü konduramadım.
Haketmediklerin,artık yeter dediklerin ve her şeyin olmak isterken belki de hiçbir şeyin oldum.
Söylesene ben gerçekten senin neyin oldum?
Sesin hep uzakları çağırıyordu,ben üstüme alındım,sana geldim.
Bilseydim bana ait olmayan bir seslenişi sahiplenir miydim?
Kalbime henüz söylemedim gittiğini,öğrenirse onun da acı çekmesinden korkuyorum.
Seni halen benimle biliyor.Kalbime ilk defa yalan söylüyorum,söylesene unutulmak kime yakışıyor?
Merak etme üstüne giydirmedim bu duyguyu, unutulmayan olmak sende daha güzel duruyor.
Görüyorsun işte,aşka ve sana ihanet etmiyorum,benim kırgınlığım aşka.Sen üstüne alınma...