Öylesine yorgunum ki
Yazmak yetmiyordu
İçimde ki sayısız Hüzünleri anlatmaya Öylesine yorgunum ki İcimdeki gönül yorgunlunu Yanlızca sen bilirsin Kapalı kapılar ardındayım Geceler öylesine karanlık ki Her yer Yusuf’un sessizliğine bürünmüs Dayanılacak gibi degil Delileceğimden korkuyum Acılarımdan önümü göremiyorum Ne olur ufkumu aç yüregimi yenişlet Sabır ver Allah’ım Sana öylesine muhtacım ki Beni yanlızca sen bilirsin (Siham-ı gönül) |