YOKLUĞUNA ALIŞAMADIM BABA

Hiç kimseyi koymadım senin yerine
Yokluğun bir bıçak gibi saplı ciğerime
Sanki koca dünya yıkılmış üzerime
Senin yerin hiçbir zaman dolmuyor baba
Yokluğuna alışayım dedim olmuyor baba

Sen aklıma geldikçe iliklerim donuyor
İçimde bir kor ateş alevlenip yanıyor
Yaralarım kabuk bağlamıyor kanıyor
Senin yerin hiçbir zaman dolmuyor baba
Yokluğuna alışayım dedim olmuyor baba

Sensiz bir gün dinmedi gözlerimin yaşı
Başımda eksilmedi fırtınası boranı kışı
Şimdi yosun bağlamış mezarının taşı
Senin yerin hiçbir zaman dolmuyor baba
Yokluğuna alışayım dedim olmuyor baba

Beni dertlerimle bıraktın baş başa
Gurbet ellerde döndüm kanatsız kuşa
Ömrüm baharı görmeden girdi kara kışa
Senin yerin hiçbir zaman dolmuyor baba
Yokluğuna alışayım dedim olmuyor baba

Özledikçe bakıyorum siyah beyaz resmine
Bilsen ne kadar hasretim oğlum diyen sesine
Bir gün Hasreti de katılır göçenlerin kafilesine
Senin yerin hiçbir zaman dolmuyor baba
Yokluğuna alışayım dedim olmuyor baba

Hasreti (Filat YAZICI)