Bazen sadece sonbahardır tüm mevsimler. Içinizde sarı yapraklar uçuşur,
gözlerinizde nemler..



...



Şimdi desem ki
dondurulmuş bir zamanın penceresinden bakıyor annem
pasına karışmış dilimin çimen yeşili umutları
mavi kanat sesinde bir kelebeğin
kim ne anlar.






Desem ki bir de
asfaltta açan kor bir gelinciğim, inadına çamurun
içimde toprak sevinci tatlı bir sızı
sevinçlerim gri,
acılarım kırmızı..






Kim ne anlar ne sorar ki
bir kuş vurulsa ötelerde
çocuklar ağlasa yada gözlerinden süt gelene dek
denizler kurusa mesela
ve
dört kıtaya sığdırdığım acıları, hecelediğim k’ayıpları
kim toplar dağılmışlığıyla.






Bakma öyle kırgın ömrümü ömrüne adadığım
yakılan mektupların, ölmüş vakitlerin kokusu burnumda
ondan sulandı gözlerim yine, ondan buğulandı manzara
yoksa hayat halen pembe
uzanıp alacağım tozlanmış raflarda..



...