GEL BENCE
Mevsim kış ,
Aylardan ARALIK olmasına rağmen , Sen gel bence ... Düşünsene !!! Kutu misali evime , Gelen sensin ... Ve Biz ; Meşe odunuyla sobamızı yakar , Sıcaklığın közünde kestanemizi pişirirdik ... Çayımızı demler , Her bardakta huzuru yudumlardık ... Sen , Ben ve çoçuklarımızın , Sesleriyle ısınırdı evimiz . Ben ! Sizlerin sesleri ile ıslanır , Nefesiniz ile kurulanmasını bilirdim ... Gecenin zifiri karanlığında , Evimizi aydınlatan sizler var iken , Sabahın ayazı , Sımsıkı sarılmayı öğretirdi bizlere ... Zaten OCAK geliyor , Ve kar yağmak üzere , Sende geç kalma , Gel bence ... Mutlu AKÇA |