Vurma Sessizlik Düşlerime
yıllardır hiç sevmedim ki
sensiz geçen günlerimi göğsümü dayadım rüzgara güneş doğar ve batar sesim yükselir yıldızlara yalnızlık vurur beni bir derin nefes aldım hissettirmez acımı kuşlar dört bir yanımda dolanırlar kuşlar sanırdım,ki yolunu kaybetmişler ben ağladım onlar kanat çırptılar götürün dedim beni rüyalarıma yıllar sessiz hayatım karmaşık gecenin rengi siyah yollar engelli ben korkarım ayak seslerimden gözümde koca dünya bozuk umudumu yitirmişim kaybolmuşum gülüşlere hep bir anda kanatlar yere vurur yalnızlığa inat başımda duran kuşlar oysa hayat bana dışar,da ayrı içer,de ayrı ben hep biriktirmişim düşlerimi bunca ayrılıktan sonra vurma sessizlik düşlerime günleri sevsem neye yarar yıllardır hüznüm,de düşlerim,de sessiz sen yoksan ben ölüyüm ... Hüseyin YANMAZ 06/12/2016 |
hüzün veren bir şiirdi.
tebrikler gönülden,
selam ve saygılarımla..