Hem vurulan, kaçan, kovalayan..Ama ben her kelimemi her harfimi Ömrüme iğneliyorum, kazıyorum hatta Depremler olsa da enkazda kurtulacak olan Sadece sana dair yazdıklarım olsun diye, Üstünde tozlar dolaşsa da, eskise de Yıllar sonra bulunduğunda Hala çekse üstüne gözyaşlarımı, tüm benliğimi… Tüm bunları düşünürken, yağmur başladı Nasıl sitemkâr yağıyor, nasıl hızlı, Nasıl düştüğü yeri serinletir Değil de yakarcasına, tıpkı senin gibi Tıpkı yüreğime düştüğün gün gibi Yanmaya başlamıştı kalbim, Artık her rüzgâr daha da alevlendiriyordu, Her seferinde bir parça kopuyordu canımdan, Gözlerin gözlerime değdikçe Kıvranıyordu içimde duygularım… Avazım çıktığı kadar bağırmak istedim Sonra, nadastan çıkmış bir toprak gibi Duy istedim feryadımı, yankı yapsın kulaklarında, Unutma bir daha o sesi Sonra kendi kendime anlattım, Kendi kendimle savaştım Hem askerdim savaşması gereken Kanının son damlasına kadar Hem de komutan ne olursa olsun koşmaya Yönetmeye devam edecek olan Hem de kendimin düşmanıydım. Yara alan hep ben oldum, hem vurmaya çalışan, Hem vurulan, hem kaçan hem kovalayan Yine dalmışım sana saate bak kaç olmuş Seni sen geçmekten yorulmuş o da benim gibi Uykuya susamış, rüyalarının rengine vurulmuş.. Sami Arlan.. |