KİMLİKSİZ ŞEHİR
Adını yıldızların en görkemlisine yazıyorum
Yaralı bir bulut gibi devriliyor dağlar Bir bulutun yüzü kanlanıyor Bakışlarından çam kokuları yayılıyor Elleri dolunay dolduruyor koynuna Bir İspanyol gitarında tel oluyor kirpikleri. Dağlar içli bir şarkı söylüyor ufuklara Dudaklarına alev düşüyor nar çiçeğinin Kenti pembe bir yağmur yıkıyor Altmış yaşın yirmilik serserisi Bir başına kalıyor yine acısıyla Yüreği bir saz teli mızrapta titreyip duruyor Bu kimliksiz şehirde Sürüp gidiyor diş ağrısı geceler Birden bir deprem başlıyor merkez üstü İzmir |