Yağmur
Yağmur damlalarında hissettim yokluğunu ölümün
Manevi varlığımı dışa yansıttım, içinde yokluğun göründü Her sabah seninle doğar, her akşam yokluğunla ölürdüm Büsbütün içime sinmişken varlığınla, sen hala beni yokluğunla süründür Bu yokluk içinde varlığımı sana sundum Sana sundum ruhumu, aydınlığı bana buldur! Dualarımla kapındayım, içten içe yanadurdum Sana sundum aklımı, bilinçaltım sana kuldur! Bilincimi alt üst eden tek divane sen Bünyem kaldırmıyor artık tek bir çare ver Ölümüm ol istersen, çek bıçağını gel Affıma yekfidir tek bir ’’merhaba’’ demen Ucu ucuna yaşıyorum, uçurumla kan bağım var Yaşamı hissettiğim bulutlardan kan yağıyor bak Sinsice ölüme itiyor, lakin kanmıyorum ona Seni andırıyor kan dolu umutların çamuruna her basışımda |