Adımız öğretmen lakabımız hoca,
Sonuçta benzeriz meyveli ağaca.

Başlar bir sınıfta alfabenin e’si
Bitmez ömrümüzde ilmin abece’si.

Bir köy okulunda varlığımız ışık,
Sıvasız duvarlara renk veren aşık.

Cefakar bireyleriz yükümüz bilgi,
Vasfımız özveri hamurumuz sevgi.

Gül bahçesinden ödünç buğulu bir gonca,
Harmanda buğdayız çayırlarda yonca.

Biziz her çocuğa bilgiyi dağıtan,
Cehli karanlığa ışığı yansıtan.

Biziz zihinlerde yerleşen kök salan,
Medeniyet köprüsüne kemerler kuran.

Çorak topraklara fidanlar dikeriz.
Yağmur yetmezse terimizle sularız.

Mana yangınları söndürmek işimiz.
Üflemekle sönmez bilgi güneşimiz.

Gün olur kırarız paslı zincirleri.
Bazen yumşatırız katı gönülleri.

Öğretmen olmaktır çocuğun ilk hevesi,
Maddeyle ölçülmez emeğimiz kutsi.

Sığınaktır bize Albayrak gölgesi,
Üç kuruş maaşla döner aile bütçesi.

Yirmidört kasımlarda hatırlanırız,
Kalan günlerde dertlerle başbaşayız.

Yinede pişmanlık duymayız meslekten,
Minik yüreklerde yaşarız gerçekten

Turan UYSAL
24 Kasım 2016
Miesbach