Usandım nâz-ı şebden, mâha envâr olduğum kaldı
Çıkar yol var mı nâdân, sâde ebrâr olduğum kaldı
Gülüp nûş etti leylâ , âh edip nâr olduğum kaldı
Gül-i maksûdu el buldu benim zâr olduğum kaldı
Bu hâristân-ı âlemde dîl-efkâr oldugum kaldı


Kerem kıl nûr-u dîdem, hasretinden târumâr oldum
Şifâ ister gönül gam çeker dîl, inkisâr oldum
İnan ben gencidim, boş bir hayâllen ihtiyâr oldum
Ümîd-i pây-bûs ile yolunda hâksâr oldum
Müyesser olmadı pâ-mâl-i ağyâr olduğum kaldı


Demâdem hatr-ı cânân eyleyen hayrân-ı âfettim
Dilim bî-zâr, sözüm dertten bayatlar hüsn-i sohbettim
Zamansızdır firâkın tâ ebedden meyl-i gurbettim
Hele kûyına erdim nakd-i ömrü gerçi harc ettim
Cihânda bana da hâk-i der-i yâr olduğum kaldı


Peşinden koştum ey sevdâ dedim, Allâh söyletti
Bahârın cezbesinden andelîb, gülzâra dinletti
Sürûrun sâzı altındır, gümüş mızrab ki inletti
Cefâ-yı rûzgârı gör ki yâr agyâra meyletti
Dirîg ol serv-i bâlâya hevâdâr olduğum kaldı


Çilem bitmez nigehbân, elde kalmaz bî-hayır dünyâ
Meğer düş görmüşüm, nâgâh uyandım bir güzel hülyâ
Yakarken sûz-i dîlârâ, Gıyâbîdir nehir deryâ
Hikâyet eyledim ahvâli bir bir zâhide Yahyâ
Mey-i dûşîneden dün mest-i efkâr olduğum kaldı

Gıyâbî---MURAT KAYA

Vezni: mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün