Gül-ü Bülbül
Yol yorgunuyum
ama yine de sabrı örterim üstüme bekle diyeceksen, sevmenin öte köyünün hayatın şakası olduğunu bildiğimden beri tüm olmazlar oluveriyor aniden Karar sepetimde gönlüm yandığından beri saklamıyorum bana kalanları anlat dersen, ta ki ölene kadar susmaz bendeki diri dil çözülür Beyoğlu’ndan Hisar’a... Ama yük yorgunuyum omuzlarım sitemli dizlerimin bağları kopuk bi sana tutunuvermiş nefes alan yanım hani öl dersen, bi bülbülün ağzından dökülür gül yapraklarım... |
tüm olmazlar oluveriyor aniden...
kocaman alkışlarımla