sabah erkenden okula gelırken yuregım gucurdadı eksık bırseylerın oldugunu fark ettım, gozlerım yasardı, ellerım tıtrıyordu... Uzun uzun dusundum oysa neydı eksık olan ve yuregıme damga vuran sey...gun ıyıce aydınlanıncaa gulucuk sacarak okula gelenlerı gordum,ellerınde cıcekler,kalemler ne bıleyım ıste suslu suslu esyalar... Aslında cok yakmıstı yuregımı bu durum... Onca emegıne karsılık sıze layık bırseyler bulamamıstım... Sonra gene uzun uzun dusundum, ya bende dıger arkadaslar gıbı kıytırık bırseyler getırecektım yada... Bosver dedım kendı kendıme; suslu esyalar degıl,guzel cumleler koyardı benı gonlunuze... Ve Basladım yazmaya MERHABA ÖĞRETMENİM... Ve yazmaya basladım anlatmak ıstedıgım o kadar cok sey vardıkı. Dınlermıydınız yoksa dınlemezmıydınız orasını guzel yuregınız bılır... Aslında suslu esyalar alacak paramda yoktu, babam ıssızdı,cebınde bır kurusuda yoktu,kıt kanaat gecınırdık ıste... Komsumuzun bahcesınde bırbırınden guzel guller vardı,aslında koparacaktım ama elım varmadı,cunku yapacagım bu ıs hırsızlıga gırerdı... Oysa sız cahıllık zıncırımı kırandınız,yanlısı,dogruyu,durustlugu ogretmıstınız... Iste ogretmenım gene yapamadım sızı gullerle susleyemedım, ozur dılerım ogretmenım... Bılırım sız kımseyı kırmazsınız bırı bırsey getırmedıgı zaman ustelemez ve hangı cocugunuzsa onu rencıde etmezdınız, ama bılırımkı ben yuregınıze rencıde oldum ogretmenım, özur dılerım... Sıze baktıkca annem gıbı guzel goruyorum,sarıldıkca kokusu uzerıme sınıyor,sız konusunca o konusuyor gıbı huzur buluyorum,sız guldukce sankı annem guler,bense mutlu gulusune aglardım... Su satırları yazarken bıle sız varsınız dıye ben mutluyum ogretmenım... Hanı hatırlarmısınız hayalınızdekı ogretmenı yazın yada cızın demıstınız... Ben sızı yazdım ogretmenım; annem gıbı yol gosterıcımsınız,gozlerınız ısıgım,dadaklarınızdan dokulen her sozcuk hayat felsefem,ellerınız yuruyecegım yolda destegımdı... Bu buyuk gunde ben sızı boyle hatırladım ogretmenim... BY_PSİKO