Kaptan
Her gün kavga gürültü
Üstümüzde ölü Ölü toprağı örtülü Saygı sevgi aramayın boşa Onlar çoktan Onlar çoktan Bu şehirde öldü Başımız sagolsun... Hayat kavgasından Olmuşuz insanlığımızdan Nerde vefa nerde vicdan Gemisini kurtaran Olmuş kaptan Saygıyı gömdük Sevgiyi dövdük Biz ne hale geldik Niye böyle olduk Kalabalıklar içinde Yapa yalnızım işte Artık bu şehirde Hiç kalasım yok Eksik olmuyor Kazası belası Derdi tasası Çilesi kavgası Menfaat degilmi Hırs degilmi Para degilmi insanlığın belası Burası kurtlar sofrası.... Her geçen gün Bir önceki günü Nasılda özler oldum dünü Gençligimi çocuklugumu Hayallerimi umudumu Çaldı yıllar elimden Küstüm herşeye bu yüzden Bıktım bu koca şehirden Bıktım sahte yüzlerden Kinayeli gözlerden Şimdi bu şehirde Yaşamak bile mucize Her gün ölüyor zaten insan Buna yaşamak denirse Dostluklar menfaat Gülücükler sahte Sevgilerin çoğu çikar işte zaman bu işte Başımız sagolsun insanlık ölmüş Şu ölümlü dünyada Gözlerimiz adeta Adeta körmüş Recep Demiray Kaptan... |
Bu arada insanlık ölmedi. Ölmüş olsaydı, siz bu durumdan bu denli muzdarip olmazdınız. Demek ki hala bi yerlerde yaşatanlar var. Umut biraz umut. Daha neşeli şiirler yazmanız temennisi ile, yüreğinize selamet.