kadin
Allı morlu yeşilli
kış tezgahlari başında yazması başı eğik belli bahcesinden toplamis meyveleri birer ikişer bir kaç kavanoz turşu bir de dut reçeli anlasilmiyor yaşı zamanin çizgileri derin sessiz bir kadın telaşı aksama donus parasi titrese de soğukta üstünde el örgüsü hırka bakmadan yüzüme dolduruverdi meyveleri neydi hikayesi kimbilir kendi bile unutmustu aşklarını cocuklugunu dünyaya bu çizgilerle gelmiş gibi derin ve sessiz. |