ben çok zavallıyım zavallı
yok mu benden başka zavallı
ben yoksulum garibim biçare
yaradan böyle yaratmış ne çare

beni tanı ben bir öksüz kuzuyum
develerin sırtında taşıdığı tuzuyum
çamlıbel den akan suyun buzuyum
aşıkların piri emrenin yunusuyum

alırım sazımı diyar diyar gezerim
bu dünya fani dir ben de beşerim
yaşanlardan ilham alır yazarım
bir gün bir kaya dibi olur mezarım

çaresize zavallıya kimse bakmaz
aşkın ırmakları kalbine akmaz
sevda kül eder ama onu yakmaz
yağmur gibi yağar da şimşek çakmaz

garibin olmaz hiç neşeli günü
geleceğe hazırlanamaz düşünemez dünü
onun ne sanı vardır ne de ünü
efkarlıdır ya kimseye yoktur kini

kalbi çok temiz ve saftır
agzından çıkan her kelime aftır
derdini döktüğü yer dergahtır
zavallıdır o onun sonu maftır
04.05.1970 ulus ankara