Kar beyazı...Sensizliğe soyunmuş, ıssız geceler Buz tutmuş yüreğime, düşer ayazı Yazarken şiirlerde, susar heceler Sanki şu sol yanımdan, taşar niyazı... Yazdığım o başlıkda iki kelime Ey! divane gönlüm dön bak halime Yaz sen aşkını durma gül geç ölüme Sevdam! dol şu canımdan buz kar beyazı... Varsın titresin yürek, üşüsün elim Dolsun damarlarıma, tutuşsun solum Yansın ha! yansın gönlüm, solmasın gülüm Bilsin şu kanımdan sorsun kış yazı... Hani kumrular uçar, ne güzel haller Bülbülüm feryad figan, gazelde güller Seni yazarken kalem, titriyor eller Geçmişlerde anı’mdan, çıkar çok azı... Erdinç SERT |