GÖNÜL
GÖNÜL
Ahvali meçhul göçebe gönül, Yazılıp okunan kitabe gönül, Muallim geçinen talebe gönül, Sen misin boynumda urganım gönül! Nere dersen vardık, misafir olduk, Kimine dar iken kimine bolduk. Mevsimli, mevsimsiz sararıp solduk, Yetmez mi bu kadar revanım gönül! Kardan iz bırakıp saçımda tel tel, Dert çizip yüzümde yaşımdan evvel, Canda ödenmemiş kalmadı bedel, Toprağına düştüm, vatanım gönül! Yıllar var ki tende hep sen var idin, Neşede kederde bana yar idin, Ayağımda potin, başta har idin, Sen de gel özüne hicranım gönül! Neyler şimdi Elvan, sensiz dünyayı, Çeker mi sandın bunca riyayı, Bırakalım handa, malı eşyayı, Hakk’ta buluşalım ihvanım gönül! 30.10.2016 Elvan USUL |